Le Phono-Cinéma-Théâtre de Marguerite Vrignault (Salle Odéon, 4-[6] janvier 1902)

Marguerite Vrignault, l'inspiratrice du Phono-Cinéma-Théâtre, après l'avoir présenté à l'Exposition Universelle de Paris et dans plusieurs villes françaises, va entreprendre plusieurs tournées européennes. Lors de ces voyages, elle est accompagnée de l'opérateur Félix Mesguich. La presse annonce son arrivée prochaine dès le mois de décembre :

Phono-Cinéma, theater.
Binnen eenige dagen komt vermoedelijk een theater voorstellingen geven, waar men allerlei Parijsche beroemdheden kap zien en hooren, zonder dat ze in de zaal aanwezig zijn.
De beste zangeressen en zangers der Groote Opera van Parijs (benevens Sarah Bernhardt, de beide Coquelins, het ballet van de Groote Opera met de beroemde ster Rosita Mauri, de operette-diva Mily Meyer, Rejane, Victor Maurel, mevrouw Reichemberg, Cleo de Merode, e.a., zij zullen door middel van een combinatie van den kinematograaf en den phonograaf zingen, declameeren, acteeren, dansen, enz. enz. en de heer Richard Hageman, die reeds een tournée met dit theater als pianist door verschillende landen maakte, zal al die beroemde stemmen, die uit den phonograaf komen, evenals de balletten op het klavier accompagneeren.
De opvoeringen zullen in „Odéon" plaats: hebben.

---

Algemeen Handelsblad, Amsterdam, 20 décembre 1901, p. 6.

Il s'agit là d'un article assez généraliste qui a la qualité de décrire sobrement le spectacle à venir. Il faut dire qu'à Amsterdam, nous allons pouvoir disposer de la programmation complète des séances, depuis l'inauguration qui a lieu le 4 janvier 1902.

Phono-Cinéma-Théâtre. Odeon te Amsterdam wordt de herberg van sprekende en zwijgende kunst, van kunst, die iets nieuws wil zijn. Eerst het Ueberbrettl’theater, nu het Phono-Cinéma-Théâtre. Het eerste een café-chantant met mise-en-scène, goede artiesten en een stijl van het verleden en het machteloos zoekende naar een toekomende; — het laatste théâtre… een pogen om in afbeelding en klank het leven en de werkelijkheid gelijk te worden, zij 't ook in schijn. Naar het Phono-Cinéma-Théâtre hadden velen zich opgemaakt, in het bijzonder Amßterdamßche musici, en een enkel geleerde, zoekend naar wetten in phonetische verschijnselen, om die „vast te leggen en vast te houden in formules." Wat men te zien kreeg, was, uit cinematisch oogpunt, goed, — niet beter dan in Circus Oscar Carré of Flora, — hoewel de bibbering een enkele maal grooter was. Het kenmerkende van het Phono-Cinéma-Theâtre is: de keus der onderwerpen. Deze is niet van belang ontbloot; b.v. het duel-tooneel van Sarah Bernhardt in Hamlet; Belachelijke Hoofsche Juffers, door Coquelin ainé en de dames Esquilar en Kerwich, een dans van Cléo de Merode, De Verloren Zoon, pantomime, Cyrano de Bergerac, duel-scène door Coquelin ainé. Bijzonder goed waren: Terpsichoré, du Palais de la danse, Mily Meyer in haar Chanson en Crinoline, enz. Het phonographisch gedeelte muntte uit door groote soberheid. Het nabootsen van het schuren der degens bij de duel-scènes was zeer goed en natuurlijk. Het inwerkingbrengen van „vastgelegde" stemmen en zangen bleef ook hier het benepene en benauwde behouden, en kwam het meest het geluid nabij van een varken, dat gekeeld wordt. Het phonetische is bij het Phono-Cinéma-Théâtre nog in wording. Dit neemt niet weg, dat het bijwonen van eene voorstelling wel der moeite waard is.

Algemeen Handelsblad, Amsterdam, 2 janvier 1902, p. 3.

Het nieuws van den dag, Amsterdam, 6 janvier 1902, p. 10.

Si l'article du Het nieuws van den dag souligne l'intérêt et la nouveauté du spectacle, il n'en reste pas moins réservé sur les résultats obtenus. En tout état de cause, Marguerite Vrignault a concocté un programme qui rappelle ceux qu'elle a présentés en France ou ailleurs. Après une sorte d'introduction destinée à présenter, grâce à des vues panoramiques et des vues animées, l'Exposition Universelle de 1900, sont proposés des films déjà classiques du Phono-Cinéma-Théâtre : Danse directoire, Scène du duel de Hamlet, Le Maître de ballet, Le ballet du Cid, Les Précieuses ridicules, Danse ancienne, Le Chapeau récalcitrant, Footit et Chocolat, L'Enfant prodique, Le Troupier pompette, La Korrigane, Cyrano de Bergerac, Little Tich, Chanson en crinoline, Terpsichere, Mason et Forbes, Excentrics Américains.

On ignore la date du départ de Phono-Cinéma-Théâtre, mais la dernière annonce date du 6 janvier 1902, ce qui pourrait vouloir dire le séjour a été rapide.